Niet alleen maar mooi en leuk

23 maart 2019 - Florești, Roemenië

72 kinderen op de club

Allereerst wil ik terugkomen op de vorige blog en reacties. De jongen die vorige week met zijn open handen en zij was gekomen, heeft het daarbij gelaten. Deze week is hij niet meer terug gekomen. Teamleden hadden dit al verwacht, met Roemenen is het lastig om afspraken te maken.. Een teamlid heeft de jongen maandag nog wel gezien. Het verband had hij er al af en hij mompelde dat het wel ging. Daar hopen we dan maar op ;)

Door de foto's rees de vraag of Floresti zo'n ongezellige stad was zoals het er uit zag. Zo had ik nog niet naar de stad gekeken, dus daar moest ik even over nadenken. Allereerst zijn de foto's op een van de weinige grijze dagen gemaakt, waardoor het al wat grauwer toont. Toch is het dat niet alleen. Floresti is, zover ik dat heb kunnen zien, inderdaad niet zo'n gezellige stad. Dit komt onder andere doordat het als een klein dorpje naast de grote stad Cluj begon. In de afgelopen 10 jaar is het echter gegroeid van 4.000 naar 40.000 inwoners. Deze groei vraagt aanpassingen in de stad, en dat is nu net wat ontbreekt. De mensen komen er wel bij, maar de voorzieningen en wegen blijven daarbij achter. Doordat de ruimte die er nu is benut wordt voor nieuwe huizen, zijn er ook weinig mogelijkheden voor dingen om de stad op te fleuren. Wel zijn er vele vlaggen door de stad verspreid die een feestelijk tintje geven. Deze Roemeense vlaggen zijn op een speciale feestdag in december opgehangen, maar tot dusver niet opgeruimd.. Verder is er geen echte stadskern wat vaak toch de gezelligheid aan een stad geeft. Floresti heeft ook nog geen grote wegen om het verkeer in goede orde te laten verlopen. Zo staat Floresti rond 16.30-19.00 regelmatig vast. Zoveel auto's, dwars door de stad komt de sfeer ook niet ten goede. Het geeft zelfs problemen! Dinsdag kwam er een ambulance met gillende sirene aan, maar auto's hadden gewoon de mogelijkheid niet om aan de kant te gaan. Doordat het een-baans-wegen zijn duurde het lang voor de ambulance de ruimte kreeg. Er zijn plannen om een 4 baans weg aan te leggen, maar zover is het nog niet. Deze nieuwe weg heeft niet alleen voordelen. De planning is namelijk om deze deels door de Roma wijk te laten lopen. Dit gaat grote gevolgen hebben voor de Roma die daar wonen. Velen hebben geen papieren van de grond waar ze wonen  waardoor ze ook geen 'recht' hebben voor een nieuwe woonplek.

Iets meer over de wijk. De rotonde op de 'grote-weg' vormt de scheidslijn tussen de Roma wijk en de rest van Floresti. Aan het begin van de wijk staat een school waar sommige Roma kinderen ook een aantal dagdelen naartoe gaan. Op de plaatselijke school is te weinig ruimte en docenten voor alle kinderen. Roma kinderen mogen maar een aantal dagdelen per week komen. Andere dagdelen gaat de overheid ervan uit dat ouders huiswerkbegeleiding bieden en hun kinderen helpen. Doordat veel Roma's analfabeet zijn lukt dit niet, ook op school krijgen zij geen extra begeleiding. Om dit te ondervangen biedt Charis aan een aantal kinderen (afhankelijk van sponsoring) de mogelijkheid voor extra onderwijs. Op deze manier lukt het toch om de basisschool af te ronden en de stap naar de middelbare te maken.

Naast de zorg om onderwijs zie ik ook een grote zorg in families. Via een ingewikkelde constructie zijn de Roma's in de wijk bijna allemaal familie van elkaar. Een vrouw vertelde me vol trots dat ze 30 kleinkinderen had! Later vertelde een teamlid dat dit, zoals bij veel het geval is, door vele wisselende seksuele contacten kwam. Doordat de Roma's weinig of geen onderwijs hebben gehad lukt het vaak niet om een baan te vinden. Dit resulteert in veel armoede. Wat ik mooi vind om te zien is dat de kinderen hierin toch voorop staan. Als er maar een klein beetje eten is, dan mogen de kinderen het eerst. Toch is dit niet bij iedereen zo, verschillende ouders hebben te maken met verslaving alcohol/drugs/gokken. Het geld wat dan binnenkomt gaat er op die manier weer uit. Het is erg mooi dat we aan deze gezinnen af en toe wat voedsel pakketten kunnen uitdelen om weer even vooruit te kunnen. Door de nare situaties komt het voor dat mensen op de vlucht slaan, weg uit deze situatie. Er gaan dan verhalen de ronde dat het in bijv. Engeland heel goed is, dit geeft hen hoop voor een nieuwe toekomst. Een van de treurigste dingen is, dat de kinderen bij deze vlucht niet altijd mee worden genomen. Oudere broers en zussen zijn plots verantwoordelijk voor de jongeren. Of oma's nemen de zorg op voor hun kleinkinderen. In al deze nood ben ik blij dat we iedere vrijdag het kinderprogramma aan kunnen bieden. Even een moment van ontspanning te midden van alles. Een moment waarop ze van God mogen horen als Iemand die er wél altijd voor hun is. De kinderclubs lopen erg goed. Vorige week waren er zelfs 72 kinderen! Die middag hadden we de twee clubs gecombineerd, omdat we een speciaal programma hadden. Met elkaar keken we een leuke film en aten de kinderen hele luchtige chips, het Roemeense idee van popcorn.

Vandaag heb ik behoorlijk wat streken uitgehaald. Het was dan wel onbedoeld, maar niet zoals het hoort. Ik ben vanmorgen met de bus op pad gegaan naar een groter winkelcentrum in de stad. Hier waren oa bekende winkels als de H&M, C&A en ZARA. Ook kan je hier wat eetbaars halen bij de mac (zelf genoot ik van mijn pizza bij de pizza hut). Maar goed, terug naar de bus. Ik had wat contanten op zak om een kaartje te kunnen kopen, want ik had al vernomen dat hier niet gereisd wordt met een OV-chipkaart. Toen ik echter met vele anderen de bus instapte sloten direct achter ons de deuren en kreeg ik niet de mogelijkheid om te betalen. De buschauffeur zat veilig achter een glazen wand en kon ik niet spreken. Een beetje in paniek vroeg ik mensen om mij heen waar ik kon betalen, maar ze keken lachend naar mijn briefje geld. Sommigen konden wat Engels en probeerden duidelijk te maken dat dat op een andere plaats moest (iets van primevera? ik begreep het nog niet zo goed). Toen wees een meisje mij op een stikker aan het plafond. Daar stond, in het Roemeens, wat je naar een bepaald nummer moest sms-en om je buskaart te betalen. Na moeite gedaan te hebben om het te begrijpen, gaf ik het toch maar op. Deze reis reed ik zwart. In het winkelcentrum had ik wifi, ik zocht snel op wat ik nu precies moest sms-en, zodat het voor de terugreis wel goed ging. Toen ik 's middags terug ging verliep de reis echter ook niet vlekkeloos. Om bij de bushalte te komen moest ik een drukke weg over om er te komen. Hiervoor waren verkeerslichten waarbij ik op het knopje drukte en wachtte en wachtte én wachtte. Hij werd maar niet groen. Toen stopte een auto en seinde dat ik over mocht steken, ik was verbaasd, want mijn licht stond op rood. In een flits dacht ik, o misschien is het verkeerslicht wel kapot en weet die chauffeur dat. Ik stak voorzichtig over en checkte of de auto op de baan ernaast mij ook zag. Dit was het geval, dus de eerste helft was ik voorbij. De auto erachter zag het alleen níet op tijd! Boem, die twee raakten elkaar duidelijk aan. Oeps, ik ben toch ook wel mede-oorzaak van deze botsing. Gelukkig leek de schade mee te vallen. Uiteindelijk ben ik veilig en wel thuis gekomen na toch wel een beetje een pech dag. Tijd om het van me af te schrijven en een lekker ontspannen avond te hebben. O ja, ook nog even de was doen.

Pe curând!

Foto’s

4 Reacties

  1. Irma:
    24 maart 2019
    Bedankt voor je update. Ogen en oren de kost geven in het verkeer dus! Al doende leert men met de bus te reizen. Zijn Roemenen behulpzaam voor buitenlanders? Fijn dat er zoveel kinderen kunnen genieten van de club. Groetjes, Irma
  2. Esther Stunnenberg:
    24 maart 2019
    Hai Teunieke,
    Leuk om te lezen hoe het er allemaal aan toe gaat bij jou.
    Groetjes van ons uit Elburg!
  3. Ilonka Van den bergh:
    28 maart 2019
    Leuk om weer even een update te lezen. Veel ervaringen en andere gewoontes. Heel veel succes en Gods nabijheid. Groetjes uit Noordeloos
  4. Teunieke:
    30 maart 2019
    Bedankt voor jullie lieve berichtjes! De verkeerssituatie bij 'mijn ongeluk' is deze week gewijzigd, de verkeerslichten doen het nu wél. Een stukje extra veiligheid, want diezelfde zaterdag waren er ook twee ongelukken gebeurd waarbij de overstekende voetganger ook geraakt werd..
    De meeste Roemenen willen me zeker helpen als ik om hulp vraag, maar door de taal lukt dit niet altijd.