Dankdag

Vandaag is een speciale dag in het jaar waarin we weer stil gezet worden bij al het goede in ons leven. Een dag waarop ik weer net wat meer besef hoe rijk gezegend ik ben. Waarop ik voor mijzelf weer eens op som hoeveel lieve mensen ik om mij heen heb, hoe ik gesteund wordt en hoeveel mooie kansen ik heb gekregen. Een dag met een lach, want zoals een mooie ontvangen kaart toont: 'niet geluk maakt ons dankbaar, maar dankbaarheid maakt ons gelukkig'.

Ruim twee weken terug vierden we in Roemenië dankdag. In de kerk deelden we fruit en lekkers uit als teken van dank voor de oogst. Ook was er de ruimte om onze dankbaarheden te delen. Een mooie oefening om onze zegeningen aan elkaar te vertellen om zo nog meer te kunnen zien van Gods goedheid. Eerlijke en persoonlijke dingen werden gedeeld, hierin proefde ik een stukje samen kerk en gemeente zijn. Met de kerk zijn we ook dankbaar, afgelopen zondag vierden we het 11-jarig jubileum van Biserica Apă Vie (Levend water kerk). Wat zijn dit mooie jaren geweest waarin de gemeente is gegroeid. Zeker ook de twee jaar dat ik hier deel ben hebben we dat ook mogen zien. Zo mochten we in oktober twee jonge vrouwen dopen.
Het jubileum feestje hebben we helaas kleinschalig moeten vieren. Het gezin van Marien en Yvonne leidde de dienst en wij keken via de livestream mee. De week ervoor was ik zelf nog de enige kerkganger met om mij heen de spreker, musici en geluidsman. Helaas laait corona ook in Roemenië op wat de oorzaak was voor dit kleine groepje. Verschillende collega's waren ziek geworden en drie collega's zijn positief getest op corona. Zelf heb ik er ook een tik van mee gekregen en vermaak ik mij weer thuis in quarantaine.
Dit maakt mij soms wat somber, hiervoor zit ik hier niet, ik wil weer aan het werk en programma's draaien. De kinderen hebben onderwijs nodig en de mensen in de wijk willen graag weer samen komen.
Dan is een dag als vandaag weer helpend om toch de positieve dingen te blijven zien. Te danken voor de online mogelijkheden om diensten te doen. Te danken dat we het er relatief goed vanaf brengen qua gezondheid. Te danken dat de docenten de kinderen toch kunnen bereiken om huiswerk door te geven en de kinderen zo goed mogelijk te helpen. Te danken voor mijn familie en vrienden in Nederland die om me heen staan en me (video)gezelschap houden. Te danken voor mijn verjaardag met allerlei verrassingen in Roemenië en vanuit Nederland. Te danken voor het vooruitzicht dat we zondag weer kunnen starten met het werk en een fysieke kerkdienst. Ik kan mijn lijst nog veel langer maken en ik verwacht dat u/jij ook zo je eigen dingen hebt. Laten we er met elkaar een echte dankdag van maken :D

Na de vorige blog hebben we steeds meer dingen op kunnen pakken. Eind september was het zelfs mogelijk om een mini conferentie voor de vrouwen te houden. Twee dagen stonden in het teken van talenten en waardevol zijn. Een mooi en nodig thema voor de vrouwen die zich vaak minderwaardig voelen. Binnen het gezin tellen zij minder mee en in de roma-cultuur wordt er op hen neer gekeken. Hoe belangrijk om dan vanuit bijbels perspectief te kunnen laten zien dat iedere vrouw uniek en waardevol is. Met bijbelstudie, spel en knutsel hebben we dit thema uit kunnen werken. Erg fijne en ontspannen dagen in dit roerige corona-jaar. De vrouwen konden even los komen van hun extra zorgen nu nog meer mannen werkloos thuis zijn komen te zitten, nu kinderen extra achterstanden op school hebben opgelopen en nu er een spanning heerst rondom het gezond blijven.
We zagen de vrouwen genieten en hoorden terug dat ze hebben genoten deze dagen. De vrouwen zijn ook uitgedaagd om hun eigen talenten te ontdekken. We zijn nu op zoek naar manieren waarop de vrouwen deze talenten ook daadwerkelijk kunnen inzetten binnen de kerk. Verschillende vrouwen hebben al mee gezongen binnen het muziek team, anderen doen mee in het bezoekwerk van onder andere zieken. Fijn om zo met elkaar samen te werken en te zien hoe de vrouwen groeien.

Ook op praktisch gebied mogen we de vrouwen nieuwe dingen leren. Om de maandag doe ik met mijn collega verpleegkundige de educatieve groep. We geven les over hygiëne, (het belang van) gezonde voeding, opvoeding, we leggen geldende (corona) richtlijnen uit en gaan in op vragen die er leven. We hebben een interactieve groep waardoor we merken dat de informatie echt land bij de (jonge) vrouwen. Met name bij de tiener moeders zien we een grote strijd in de opvoeding, de meiden weten zelf nog niet wat goed voor hun kindje is en geven bijvoorbeeld chocola aan hun baby. Hier proberen we een stukje verandering te creëren door de vrouwen in ieder geval bewustzijn te geven over wat gezond of goed voor hun kind is.
Naast dit stukje onderwijs wat we de vrouwen mogen geven, draait het onderwijsproject voor de kinderen ook weer. Iedere middag zijn de kinderen welkom in groepjes van vijf per klas. Dit om de 2m afstand te kunnen waarborgen tussen de kinderen. Ondanks dat de kinderen hierdoor maar 1,5 uur les krijgen per dag, zijn we vooral heel erg blij dat we ze weer kunnen ontvangen. Samen met de Roemeense collega deden we ook een corona-gastles, naast informatie deelden we ook handalcohol en mondmaskers uit. De maaltijden die ze normaal bij ons aten, geven we nu mee naar huis. Zo is er voor ieder kind toch een gezonde maaltijd en passend onderwijs mogelijk.

Op de vrijdagmiddag draaien we weer kinderprogramma's :) het heeft een tijdje stil gelegen, maar met de meetlat erbij hebben we de stoelen weer klaargezet. De ene week mag ik (met tolk) het bijbelverhaal vertellen, de andere week bedenk ik weer een corona-proof spel. Met elkaar weten we er iedere week weer wat van te maken en zien we eindelijk die vrolijke kindergezichten weer. Zij laten zich niet tegenhouden door de alcohol, mondmaskers en thermometer.
Ook de tieners komen om de week weer samen. Een leuke en serieuze groep die echt meer willen weten van God en de bijbel. De stap om naar de kerk te komen ervaren ze nog als groot, maar op de club is er alle ruimte om te leren. Al zijn er ook tieners die vooral voor het potje tafeltennis of dart komen ;)

We genieten hier van nog vooral mooi weer. Al wordt het te koud om de programma's buiten te kunnen doen. Voor een wandeling door de prachtige natuur is het nog heerlijk. Vaak maak ik mijn wandelingen alleen. Maar begin oktober ben ik er samen met een logee op uit gegaan. Zij kwam 10 dagen naar Roemenië om te kijken of dit werk wat voor haar is. We werkten veelal samen en in onze vrije tijd gingen we erop uit. Ze heeft de knoop nog niet doorgehakt, maar wie weet volgt ze mij op.
Want... zelf trek ik terug naar Nederland eind december. Vanaf januari hoop ik een nieuwe baan te starten bij De Hoop in Dordrecht. Een nieuwe uitdaging waar ik mijn prachtige ervaring die ik hier heb opgedaan in mee neem.
Het gaat nog lastig worden om het mooie werk en de mensen hier los te laten. Maar ik weet dat het top team van Charis het werk met veel enthousiasme voort zal zetten.
Tot die tijd doe ik daar nog met plezier in mee. Zo heb ik nieuwe energie verzameld om vanaf zondag weer volledig aan de slag te gaan. Ik ga nog mooie vrouwenprogramma's leiden, blijf beschikbaar voor medische hulp, ga nieuwe dingen leren aan vrouwen en kinderen en we hebben nog verschillende kerstprogramma's op de planning.

Ik wens jullie een mooie dag en zie jullie snel weer :)