Mijn eerste: daagjes

De eerste dag begon meteen feestelijk. Donderdag zag ik al wat kraampjes met allerlei kleine presentjes en werd mij verteld dat de vrouwen op 1 maart verwend worden ter ere van de start van de lente. Vrijdag was 'the spring in the air' goed merkbaar. Bosjes bloemen werden uitgedeeld en vrouwen werden verwend met de eerste sneeuwklokjes. Zelf werd ik ook verrast met bedeltjes en chocola :) Ondanks deze feestelijke stemming werd het ook gewoon tijd om aan de slag te gaan. 

Vrijdag is de drukste en langste dag op het project. 's Middags zijn er namelijk de kinderprogramma's. Vanaf 13.00 zijn er twee clubs voor de kinderen en twee voor de tieners. Zelf mocht ik bij de kinderclubs zijn waarbij we zongen, naar een verhaal keken en luisterden over de verloren zoon, een bijbeltekst aanleerden en een spel deden met elkaar. Álles in het Roemeens, dus voor mij meteen erg moeilijk. Een van de kinderen was een tijd bij haar vader in Engeland geweest, dus met haar kon ik wat communiceren en andere kinderen schakelden haar in als tolk. Zij is nu weer terug in Roemenië waar haar oma voor haar zorgt, dus ik zal haar nog wel vaker ontmoeten en spreken. Vandaag, dinsdag, ben ik met twee anderen uit het team bij haar en haar oma geweest. De oma is ook lid van de gemeente en kreeg weer een welkomstbezoekje nadat ze twee maanden bij haar zoon en twee kleinkinderen in Engeland was geweest. Een mooie ontmoeting in een kleurrijke, maar ook arme woning. 

Andere werkzaamheden die ik deze week heb mogen doen zijn het ondersteunen van de docenten bij Casa Seperanta. De kinderen krijgen iedere dag een maaltijd en daarbij ook wat op-voed-regels als handen wassen, mes en vork gebruiken, aan tafel blijven zitten... Ook ben ik deze week met Marien en een heleboel potjes babyvoeding naar een kinderziekenhuis in Cluj geweest. Dit ziekenhuis is gewoon  onderdeel van de staat, maar (wat ga ik Nederland meer waarderen) krijgt vaak te weinig geld om bijvoorbeeld eten te kopen. De potjes hadden wij gekregen, maar in de wijk zijn niet zóveel baby's, dus konden we weer geven. 

Intussen heb ik mij in het team in mijn gebrekkig Engels voor mogen stellen en weet iedereen dat ik verpleegkundige ben. Wanneer een patiënt zich meldt wordt ik meteen opgebeld. Afgelopen maandag was dit het geval, een jongen had ruzie gehad waarbij hij gestoken werd met een mes. Een niet zo mooie wond in zijn hand heb ik verzorgd en opnieuw verbonden. 

Verder kijk ik nog lekker mee met wat de anderen doen en probeer ik alles goed in me op te nemen om het straks na te kunnen doen ;)

Afgelopen zondagochtend heb ik de dienst in Noordeloos mee kunnen luisteren waarin het Heilig Avondmaal gevierd mocht worden. Vanwege het uurtje tijdsverschil kon ik daarvoor lekker uitslapen. Zondagmiddag mocht ik de dienst in de Levend water kerk, van team Charis bijwonen. Allereerst zongen we prachtige liederen met elkaar. Een daarvan was de Romeense versie van Oceans (https://youtu.be/HiaS5MPgiME). Daarna ging Marien voor rond het thema 'Heilige Geest', waarbij ongeveer alle bijbelteksten over de Heilige Geest gelezen werden. Wat voor mij heel prettig was, was dat Marien de preek in het Engels deed. Een ander teamlid vertaalde dit naar het Roemeens. Voor de kinderen was er na het zingen een eigen programma die geleid werd door een aantal vrouwen uit de gemeente. Mooi dat er voor iedereen zo een plekje was om meer van God te leren en gevuld te worden voor deze nieuwe week. Zondag middag heb ik ook nog een heerlijke wandeling door de stad gemaakt, zo leer ik Floresti stukje bij beetje beter kennen :) 

Als ik een rondje loop door het centrum, of ik ben opweg naar/van de stichting,  waan ik me een klein beetje in Jeruzalem. Het aantal sirenes en politieautos die ik hoor komt dicht in de buurt bij wat ik in Jeruzalem zag en hoorde (of is dit gewoon stad eigen..?). Ook hoor ik af en toe schoten om mij heen. Maar wanneer ik op een hoogte sta met uitzicht over de stad zie ik tot mijn geruststelling  grote oefenterreinen van het leger. Hier komt het geluid van de geweren vandaan. Met de psalm 'rondom Jeruzalem zijn bergen, zo is de Heer rondom Zijn volk' (psalm 125) in mijn hoofd kijk ik eens om mij heen. Hier in deze stad Floresti word ik ook omringd door bergen. En daar waar de laatste restjes sneeuw nog op de bergen zichtbaar zijn, zet ik een stap buiten de deur op mijn zonovergoten balkonnetje. Zelfs vanuit het appartement heb ik zicht op de bergen! Zo, dit is wel een groot verschil met ons vlakke land :) 

En naast deze luxe buiten, heb ik binnen in het appartement ook niets te klagen. Met een eigen slaapbank, keuken en badkamer red ik me wel een aantal maanden :) Zeker met de luxe snuisterijen als een stomend koffiezetapparaat (oke, ik denk niet dat dit hoort, maar ik heb de oplossing nog niet gevonden) en een douche met ingebouwde radio ;)

Sinds afgelopen zaterdag is er aandacht voor de 'Roma in Oost-Europa' op de Nederlandse televisie. Het programma EO Metterdaad geeft deze afleveringen een beeld van de situatie van de Roma's. Het kijken waard! Dit programma laat zien welke waarde oa onderwijsprojecten hebben zoals stichting Charis dat ook in Floresti mag doen. 

Ik hoop jullie spoedig weer te spreken/schrijven of misschien wel te zien!