Een jaar voorbij

28-02-2019 zat ik in het vliegtuig op weg naar Roemenië. Ik ging een avontuur aan voor 5 maanden, maar dat liep een beetje uit. Nu een jaar later mag ik hier nog steeds werken en jullie weer op de hoogte brengen van mijn bezigheden in de afgelopen weken. 
Na zo'n jaar kijk ik dankbaar terug over de kans die ik had om hier heen te gaan. Wat een mooie momenten heb ik hier meegemaakt! Van het toveren van een lach op het gezicht van een kind tot een gebrekkig gesprekje waarin alleen al het luisteren zo bemoedigend is. Vele kinderprogramma's, vrouwenprogramma's en kerkdiensten zijn gepasseerd. Ik kon me inzetten in de medische post, Speranța, de vrouwenconferentie en het uitdelen van hulpgoederen. Met tussendoor een vakantie naar Nederland of bezoek hier vloog dit geweldige jaar voorbij.

Ook het jaar 2020 gaat snel, alweer twee maanden zijn voorbij. Begin van deze maand kreeg ik bezoek van Gertine en Wilrik :) Samen hebben we hele gezellige dagen gehad ondanks dat sommige dagen in het water en de sneeuw vielen. Voor mij was het erg leuk om mijn nieuwe woonplek te laten zien, mijn buurt, mijn werk en mijn dagelijkse bezigheden te delen. Gertine en Wilrik hebben een dagje hard meegewerkt, daardoor kon ik de dag er na vrij krijgen om samen op stap te gaan ;)
Met een geleende auto gingen we naar Turda om daar de zoutmijn van binnen te bekijken. Naast zout, gangen en ruimtes was daar binnenin ook een heus attraciepark gemaakt met oa een reuzenrad en midgetgolfbaan. 1 van de weinige toeristische uitspattingen in Roemenië. Zo konden Gertine en ik ons heerlijk laten varen door Wilrik over het water in de zoutmijn.
Na deze activiteit gingen we ook naar Cheile Turzii, voor mij de derde keer, maar wat blijft dit een prachtig plekje! Per seizoen is er veel verandering te zien. In deze koude wintermaand waren we op drie mannen en verschillende straathonden na de enigen bij de kloof. We konden lekker doorwandelen en ons zicht werd niet belemmerd door andere toeristen. Zo ontdekten we een grot van 124m waar we een stukje in zijn gegaan en een warm kopje koffie/thee dronken uit onze thermoskan.
Naast de natuur hebben we ook nog van de cultuur geproefd (letterlijk). We hebben in Cluj in een écht Roemeens restaurant gegeten en in Savadisla in een écht Hongaars restaurant. Ik moet zeggen dat beiden goed smaakten en dat de aankleding en klederdracht het een leuk sfeertje gaven :) 
Gertine en Wilrik, bedankt dat jullie de reis hier naar toe maakten, eindeloos padvinder met me wilden spelen, mij weer voorzagen van 'onmisbare' Nederlandse producten en me een geweldige week bezorgden!

Net zoals in januari deden we ook in februari op de dinsdagen een voedselproject. Het restaurant was voor iedereen in de wijk geopend, vooral de kinderen en enkele ouderen maakten daar gebruik van. Door het heersen van een griep en het steeds betere weer merkten we dat de opkomst minder werd. Vandaar dat we een weekje eerder stopten en we afsloten met een  broodje-hamburger-party die goed in de smaak viel.
In Speranța gaan de maaltijden onverminderd door en ben ik twee middagen in de week zoet om de bordjes vol te scheppen. Voor mij zijn deze middagen gelijk een goede taalles. De docenten blijven vaak in de klas om nog wat rapporten te schrijven of lessen voor te bereiden. Ik ben dan verantwoordelijk voor de kids in de keuken met wie ik steeds een beetje beter kan communiceren. Zo weet ik kind en docent weleens te verbazen met respons op 'dingen die ik toch helemaal niet kon verstaan??' ;)  
Naast deze praktijklessen oefen ik thuis nog hard door met mijn OLS-taalcursus.

Andere activiteiten die mijn avonden en weekenden vullen zijn heerlijk lezen, de wekelijkse bijbelstudiegroep en zo nu en dan eens een keer shoppen in de Vivo of in Cluj. Heel anders dan shoppen in Nederland is dit niet, zo zijn er dezelfde winkels als de Zara, C&A en H&M. Ook kom ik dan andere herkenbare dingen tegen zoals een fiets (kledingrek) en schoenen met model Amsterdam, voelt lekker vertrouwd ;)
Daarnaast gebruik ik mijn tijd voor het voorbereiden van kinder- en vrouwenprogramma's. Pas hebben we met de kinderclub de open gespleten rode zee geknutseld. Voor komende week mag ik wat ideetjes voor de Roemeense moederdag voorbereiden. En de kinderen van Speranța heb ik iets laten knutselen voor hun sponsors. Leuk om zo thuis met papier en schaar aan de slag te kunnen om iets moois te creëren.

De afgelopen maand deden we een proef om het kinderprogramma anders aan te pakken. In plaats van twee groepen achter elkaar, wat vrij intensief was, deden we ze nu tegelijk. We beginnen het programma gezamenlijk en vlak voor het bijbelverhaal splitsen we de groep op leeftijd. De tweede helft van het programma is dan specifieker per leeftijdsgroep ingericht. Dit betekende wel minder leiding per groep.. Maar de kinderen hebben zich goed gedragen, want iedereen was erg enthousiast over deze proef. Experiment geslaagd, dus zetten we dit door. Dat betekend dat de programma's ietsje langer kunnen duren omdat we niet onder druk staan van de tweede groep. En aan het einde van de middag zijn we alweer klaar inplaats van 's avonds.
Bij de kinderen hebben we een trouwe kern die wekelijks komt. Ook zijn er wat nieuwe kinderen vier geworden die met enthousiasme komen. Zij hebben nog wel wat structuur en extra aandacht nodig om attent te blijven bij het programma. Ik vind het fijn om hier weer bekende kinderen van Speranța of de kerk te zien, door de week heen wordt er een sterke band opgebouwd.
Al in deze jonge kinderlevens hebben velen al veel te verduren gehad. Zo weten we van gezinnen die financieel flink in de problemen zitten. Het is fijn als we dan een pakketje voedsel of de overblijfsels van maaltijden mee kunnen geven.
Twee jonge meiden zijn hun moeder kwijt geraakt die met hun jongste broertje in een andere plaats bij een nieuwe man is gaan wonen. Tijdelijk is ze terug geweest, maar opnieuw liet ze deze prachtige dochters in de steek. Zo triest om te zien hoe dit de kinderen beschadigd. Hun vader, oma en tante zorgen nu afwisselend voor hen.
Andere vaders trekken er weer opuit om in bijvoorbeeld Duitsland of Engeland meer geld proberen te verdienen. Maar regelmatig worden ze daar uitgebuid en komen ze berooider terug, als het al lukt om een terugvlucht te betalen. Verdrietig om te zien tot wat voor noodsprongen de benarde leefomstandigheden leiden.
Hierin kunnen wij helaas niet de oplossingen bieden, maar met gebed, een luisterend oor, een knuffel en wat praktische hulp willen we er toch zo veel mogelijk voor hen zijn.

Dit voorjaar staan er weer verkiezingen op het programma voor het plaatselijk bestuur. Veel inwoners van Floreşti kijken hier naar uit, want de huidige bestuurder bevalt niet erg. Hij komt verkiezingsbeloften niet na en besteed geld op ongewenste manieren.
Deze verkiezingen doet er een nieuwe man mee in de strijd. Hij is actief met het belichten van de huidige mankementen en bevindt zich onder de bewoners om hun belangen te pijlen. Hij is ook bij stichting Charis komen kijken en heeft een kerkdienst bijgewoond. Hij schreef een mooi berichtje op zijn pagina over ons werk en de uitdaging om als bestuur samen te gaan werken met Charis om zorg te dragen voor de Roma in Floreşti. Bemoedigend om zo gezien en gehoord te worden als stichting. Wie weet komt deze man aan de macht en gaan deze samenwerkingsplannen echt vorm krijgen :)

Tot zover weer mijn update van een mooie februari maand,

Groetjes Teunieke