Van kerst tot nu

Met een warme mok koffie op de bank heb ik alle tijd om weer een blog te schrijven. Hè maar dat klopt niet, zul je misschien denken. Vandaag is het vrijdag dus een volle dag met alle kinderprogramma's.
Iedere week mogen we inderdaad de kinderprogramma's doen. Vanaf februari hopen we zelfs als 'proef' de programma's te combineren waarbij we rond de 60 kinderen tegelijk hebben. Daardoor zijn we wel iets sneller klaar en draaien we niet 4 uur achter elkaar club. We gaan zien of dat werkbaar is :)
Maar vandaag even niet. In Roemenië is het een nationale feestdag: Ziua Unirii. De dag van dat het Vorstendom Moldavië en Walachije op 24 januari 1862 formeel werden verenigd tot Roemenië. Dat vind ik helemaal niet verkeerd hoor, zo'n vrij dagje ;)

Met de vorige blog zaten we nog midden tussen de kerstprogramma's. En na die tijd hebben we ook nog kerst gevierd met de vrouwen, Speranța en de kerk. Met de vrouwen werd de viering een knutselmorgen. Knutselen met vrouwen werd vooral kliederen met lijm, het lijmpistool en uiteindelijk hadden we zelfs montage kit nodig om het sterren te laten plakken. Met nog veel glitters en steentjes erop, waren ze vrolijk genoeg om mee naar huis te nemen :)
Vooral de viering met de kerk was een hele happening. Alle leden van de kerk mochten iemand meebrengen waardoor we met zo'n 80 mensen waren. We hadden lange tafels klaargezet waar we na het kerstverhaal, kerstliederen, gedichtjes en een toneelstuk van de vrouwen, een broodmaaltijd met elkaar hadden. We manoeuvreerden tussen de lange tafels door om iedereen van voldoende broodjes, drinken en warme chocomelk te voorzien. Het was even druk, maar erg gezellig met elkaar! Na afloop kregen alle mensen een doos vol met voedingsmiddelen mee naar huis die we via Gain hadden gekregen.
Vlak voor de vakantie mocht ik zelf ook een pakket mee nemen. Een leuk kerstpakket zo, met allemaal Nederlandse producten. Van de chocoladevlokken tot een fles olie en van een paar pantoffels tot een pak bloem. Een volle doos, waar ik nog wel een poosje van kan genieten.

Na alle drukte van de vele programma's brak de kerstvakantie aan! Twee weken vrij waarin ik ook naar Nederland mocht gaan. Als start van de vakantie wilde ik de kerstmartk in Cluj bezoeken, ik had er al leuke verhalen van collega's over gehoord. Met de bus daar aangekomen vond ik het wel opvallend rustig. Algauw vond ik een bord met het programma. In de hele maand december was er wel iets te beleven, behalve, juist deze ene dag dat ik er stond ;) Ach gelukkig blijf ik nog een jaar in Roemenië zodat ik het volgendjaar weer kan proberen.
Daarna was het tijd voor mijn trip naar Nederland. Twee prachtige weken vlogen daar om! Wat heb ik veel kunnen doen, mijn familie en vrienden opzoeken, kerst en oud&nieuw vieren, wonen in ons nieuwe huis waar ik nog maar een nachtje was geweest, heel veel spelletjes spelen, al met al een mooie periode waarvan ik echt heb genoten. Bedankt voor jullie bijdrage daarin :D En broer en zussen, jullie bedankt voor alle kleding, jas en riem die ik mocht lenen, ik had toch meer naar Roemenië versleept dan ik had gedacht ;)
Vanaf Eindhoven mocht ik weer richting Cluj gaan. Waar ik dat vliegveld toch al aardig dacht te kennen viel dat toch tegen. Van buiten wordt er nog steeds veel verbouwd. Ook binnen bij de security check wachte me een verrassing. Dit systeem was vernieuwd, in plaats van je vloeistoffen en apperatuur uit je tas te halen, mocht alles erin blijven. Dit werkte veel sneller, de volgende keer kan ik dus wel wat later van huis vertrekken. Maar dat durft mijn stress hoofd vast niet aan ;) misschien dat Gertine en Wilrik het durven? Want volgende week hoop ik hen hier welkom te heten! Ik kijk er naar uit om een aantal daagjes met hen op te trekken en de omgeving en het werk met hen te delen.

In januari heb ik mijn vertouwde taken weer opgepakt. Al is er nu wel een verschil. Dit jaar ben ik vrijwilliger via European Solidarity Corps. Dit is een traject via Europa die jongeren stimuleerd om in een ander Europees land vrijwilligerswerk te doen. Dit heeft voor mij verschillende voordelen, zo wordt ik financieel gesteund en mag ik nu gratis wonen, ook kan ik een online taalcursus volgen. De eerste lessen heb ik al gehad en vond ik best pittig, in tegenstelling tot de lessen die ik het afgelopen jaar gedaan heb, moet ik nu ook juist kunnen schrijven. En met de ă, â, ț, ş, î erbij en ook verschil in mannelijke en vrouwelijke vormen met hun uitzonderingen, is dat nog een hele uitdaging. Ik ga met goede moed weer van start :)
Daarnaast is er twee keer een trainingsweek elders in Roemenië waarbij alle vrijwillers van dit moment in Roemenië samen zullen komen. Mijn eerste week is eind maart, het lijkt me leuk om zo met andere vrijwilligers onze ervaringen uit te wisselen en meer van het land te leren.

Qua werk heeft dit traject geen gevolgen ten opzichte van het afgelopen jaar. Ik mag me nog steeds bezig houden met het kinder- en vrouwenwerk. Zo was ik meteen de eerste week weer aan de beurt voor de bijbelstudie bij de vrouwen. Mooi om hen wat mee te mogen geven over leven in dankbaarheid en hoe dit dwars door álle omstandigheden mogelijk is. Met de kinderen houd ik me een beetje van de verhalen af, ik vond het best lastig om met een tolk de kinderen toch nog te boeien met het bijbelverhaal. Dit kunnen mijn collega's beter,  en kan ik de spelletjes weer voorbereiden ;) Op de zondagen is dat anders, dan is de groep kinderen bij de cresă wat kleiner en serieuzer, met hen behandelen we nu het thema vriendschap. We merkten dat er onderling best veel pestgedrag ontstond, vanuit Gods woord willen we hen leren hoe dat anders kan. Komende zondag mag ik het met hen over Ruth en Naomi hebben.

In Speranța help ik op de dinsdag en woensdag met de maaltijd. Maar in de maanden januari en februari is dat niet het enige werk met eten. Iedere dinsdag doen we nu een voedselproject waarbij iedereen uit de wijk welkom is om een hapje te komen eten. In het voorbereidende werk krijgen we hulp van vrouwen uit de wijk. Zo staan we maandagmiddag met zijn zessen in de keuken groenten en aardappels te snijden. Ik leer van de vrouwen wat handigheidjes om dit net zo snel te kunnen doen als zij. Dinsdag hadden we 80 gasten die kwamen eten, vooral kinderen schoven aan en wat ouderen uit de wijk. Ik vind het een erg mooi initiatief om in deze koude en dure maanden, vanwege de stook kosten, bij te kunnen dragen aan een warme maaltijd. (Kijk ook maar op de website van de stichting: https://stcharis.org/nl/2020/01/restaurant-charis-weer-open/?fbclid=IwAR1gPcw-U3W0To_e7eXEHFjlKL_t2CFFCOoIKEZAGKGZgDlCJZ2GruRiN3Q)

Verder heb ik nog verschillende spullen uit kunnen delen. Zo delen we voedingsmiddelen uit de overgebleven kerstpakketten uit en andere groenten en potjes. Ook hebben we dozen sondevoeding gegeven aan een bejaardentehuis in de buurt. Zelf kunnen we dit niet gebruiken, dus het is fijn om er anderen dan weer blij mee te kunnen maken. Onze voorraad incontinentiemateriaal en matrasbeschermers slinkt ook aardig. In de kerk zijn twee zwangere vrouwen, voor hen zoek ik spulletjes bij elkaar die ze goed kunnen gebruiken rond de bevalling en de eerste periode erna. Ook komen ze met verschillende vragen en klachten naar ons toe. Samen met Yvon kom ik er dan vaak wel uit, al moeten ze voor echo's, en onderzoeken toch echt naar het ziekenhuis. Een van de vrouwen voelde haar kindje een tijdje niet meer, dit was erg spannend. Gelukkig is er weer volop leven in haar buik en geven wij haar voorlichting over het belang van rustiger aan doen, drinken en het voorkomen van stress.
Bij Charis kan je zo voor bijna alles wel terecht ;) dit maakt het werk ook zo ontzettend leuk en afwisselend. Hier geniet ik het komende jaar nog wel!  

Liefs Teunieke