Onverwachte wendingen

Dag lieve mensen, weer een nieuwe update. Voor de een komt die gelegen waar deze tijd door veel rust, verveling op de loer ligt. De ander heeft het juist nu erg druk met werk in verschillende sectoren of met thuisstudie. Ik bevind mij op dit moment in de weinig-te-doen-categorie ;) Aan het begin van deze maand was dat nog wel anders..

In Roemenië hadden we feestelijke dagen. 1 maart is de feestdag voor het begin van de lente. Ik werd verrast met traditionele speldjes van sneeuwklokjes en gelukssymbooltjes. Ook kreeg ik prachtige bloemen mee naar huis. (De hyacint die ik kreeg gaf ik maar snel weer door, om hoofdpijn van de sterke geur te voorkomen :$). Deze vrolijke sfeer ging samen met prachtig weer dat de lente duidelijk aankondigde! Al sloeg dat een paar weken later om in sneeuw waar ik ook weer erg van kon genieten :)
Een week later was het moederdag en internationale vrouwendag. Opnieuw feest! Met de kinderen heb ik verschillende knutsels gedaan om hun moeders te verassen. 8 maart mocht ik weer nieuwe bloemen mee naar huis nemen, een vrolijke boel met tulpen, sneeuwklokjes en een roos.

De natuur kwam weer in bloei! Zo ook de fruitbomen bij onze stichting. Altijd een uitdaging om de kinderen daar vanaf te laten blijven, zodat we straks daadwerkelijk van de appels, kersen en druiven kunnen gaan genieten.
Maar helaas niet helemaal gelukt, kinderen gingen weer in de weer met de bomen als hun speelterrein. Voor een jongen was dit minder fijn. Hij kreeg een doorn in zijn hoofd geprikt. Voor mij een taak om dit te ontsmetten en het bloeden te stoppen. Hopelijk een goede waarschuwing voor alle kinderen..
Ik was weer meer te vinden in de medische post. Want nu de temperaturen boven de 0 waren konden alle medische materialen met plak-randen en tape weer terug naar de medische post. Opnieuw een hoop sorteer werk.
We deelden weer wat spullen zoals kathetermaterialen, bijvoeding en materiaal voor stomazorg, uit aan verzorgingstehuizen in de omgeving. Dat werd erg gewaardeerd!
In de wijk konden we mensen blij maken met bedden, matrassen, een toilet en een kast. Alleen niet iedereen kwam ophalen wat ze beloofd hadden. Met wat ritjes door de wijk zijn alle spullen toch op hun plek gekomen :)

Deze maand mocht ik weer twee keer de lezing bij het vrouwenprogramma doen. Mooi om te kunnen getuigen van wie Jezus is en de vrouwen te kunnen bemoedigen. Veel vrouwen dragen tegenwoordig een armbandje met symbolen die het evangelie uitleggen. Recent heb ik daar een lezing over gedaan en kon ik dankzij mijn vriendin, de in Nederland bekende bandjes uitdelen :) Mooi om te zien dat de vrouwen deze herinnering zo om hun pols dragen.
Ook zijn we voor de vrouwen ons al aan het richten op de vrouwenconferentie in september. We hebben het thema 'Victima sau victorioasa' (slachtoffer of overwinnaar) centraal gezet. Verder maken we alvast schema's en denken we workshops uit. Zo leven we daar nu alvast een beetje naartoe. 
Voor de kinderen ben ik naast knutselwerkjes voorbereiden, ook weer aan de slag gegaan met het uitzoeken van speelgoed. Dozen vol staan klaar om het eerstvolgende kinderprogramma weer een shop te doen. Waarbij de kinderen hun stickers kunnen ruilen voor mooie cadeaus.

Het werk ging door, totdat..
De griep toesloeg. Koorts, keelpijn en andere klachten hielden mij thuis. Een telefoontje naar de 112, dat is hier de weg bij corona-achtige verschijnselen, maakte dat ik mijn 14 dagen quarantaine opgelegd kreeg. Corona? Geen idee, maar uit voorzorg bleef ik thuis.
Deze weken ben ik goed uitgeziekt, deden collega's mijn boodschappen en kreeg ik ontzettend veel lieve berichtjes van jullie uit Nederland. Dankjulliewel ♡
In deze weken verspreide covid-19 zich meer en meer over de wereld en werden de Roemeense regels flink aangescherpt. Van geen openbare samenkomsten en kerkdiensten meer kunnen houden tot nu dat we enkel met een ondergetekende verklaring naar de supermarkt kunnen gaan.
Waar ik in mijn quarantaine uitkeek naar de dag dat ik weer 'vrij' mocht, zag ik die vrijheid steeds meer ingeperkt worden. Toch heb ik genoten 25 maart toen ik weer op mijn fiets kon stappen, in de Lidl mensen om mij heen zag en ik zelf mijn mandje weer vol kon stoppen :)
In deze weken heb ik mij verbonden gevoeld met Nederland. Steeds meer programma's en uitzendingen kwamen online, veel bemoedigingen en gebedsoproepen kwamen langs en ik wist, dit doen we niet alleen.

Ook het werk van Charis kwam stil te liggen, omdat we met een kwetsbare groep werken, de scholen gingen dicht en we mogen niet meer met drie mensen bij elkaar zijn. Intussen mogen we niet eens meer naar ons werk toe gaan, dus blijven we sowieso wel thuis ;) Hierin hebben we een weg proberen te vinden om er toch voor de Roma in de wijk te zijn. Zondags houden we de dienst via de livestream van Facebook. We deden een teamvergadering via Zoom. En ook het vrouwen- en tienerprogramma vindt doorgang via het internet.  
Ik ben zo blij dat deze dingen door kunnen gaan! Natuurlijk willen we veel meer en ook praktische hulp geven en de mensen en kinderen fysiek ontmoeten. Maar voor deze tijden moeten we daar even een andere weg in zoeken.
Zelf kan ik nu weinig doen voor het project, de opnames worden gedaan vanuit het huis van Marien en Yvonne die zelf in quarantaine zitten. Er waren momenten dat het frustreerde dat ik zo weinig kon. Ik ben na gaan denken wat ik wél kan doen, juist in deze tijd dat er in de gezondheidszorg zoveel werk ligt.
Daaruit is mijn besluit gekomen om weer tijdelijk naar Nederland te gaan. Donderdag mag ik het vliegtuig weer in stappen. Vervolgens hoop ik ook snel in de zorg aan de slag te kunnen gaan..

Voor jullie allemaal, gezondheid, geduld en moed voor deze tijden!

Liefs Teunieke