Pinksterweekend

Daar is tie dan weer, een nieuwe blog over mijn bezigheden van de afgelopen twee weken. Weken vol met leuke dingen, waarin het pinksterweekend met de komst van twee vriendinnen toch wel het mooist was.

Vorige week dinsdag ging ik met de twee docenten mee naar huis, om hun huis te bekijken. Hiermee bezichtigde ik ook meteen mijn nieuwe huis! Na de zomervakantie zal ik namelijk nog een jaartje in Roemenië wonen en verhuizen naar dit gedeelde appartement. In vergelijking met mijn huidige appartement (waar ik met heel veel plezier woon!) ga ik heel veel extra woonruimte krijgen. En dat terwijl de huurprijs lager wordt :) Daarnaast zal ik met twee gezellige meiden de donkere wintermaanden vast goed doorkomen ;) Toen ik 's avonds verslag uitbracht in ons video-momentje met mama vroeg zij of er ook een tafeltje op mijn kamer stond. Ehm nee, volgens mij niet.. Die zelfde avond zag ik vanaf mijn balkon een kleine tafel langswandelen. Een van de overburen was hun huis aan het leeghalen en bracht veel spullen bij de container. Die moest ik toch even beter gaan bekijken. Tegen elven slipte ik nog even in mijn schoenen  en nam een kijkje bij de container. Van dichtbij viel het houten bouwvalletje toch wat tegen ;) Ach in de gedeelde keuken, kamer en op de overloop staan wel tafels die ik kan gebruiken.

De dagen op het project bereidde ik mij voor op de komende 'shop'. Nadat ik in de vakantie al heel veel speelgoed had uitgezocht hoefde ik nu alleen alle dozen naar beneden te halen. Wat dozen en zakken later geleverd speelgoed zocht ik nog uit, zodat we een flinke lading dozen hadden voor de vrijdag. De kinderen hebben de afgelopen weken veel stickers verzameld door goed mee te doen bij de clubs. Deze stickers konden ze nu inleveren voor cadeaus. Het was soms nog best lastig om te kiezen wat nu echt het állerleukste was, maar alle kinderen gingen vrijdagmiddag weer blij de deur uit :)

Ook thuis had ik een voorbereidingsweekje voor de komst van mijn vriendinnen. Ik sloeg extra boodschappen in, huurde een auto en zocht de route naar het vliegveld met de bus uit. Ondanks dit laatste tot in details opgeschreven te hebben viel de praktijk wat tegen. Ik stapte in de eerste bus, dit keer met de juiste kaartjes die ik af kon stempelen :) Al snel kwam ik er achter dat de haltes niet aangekondigd werden. Hoe wist ik nu waar ik er uit moest? Ik ging maar tellen.. halte 11 moest ik er uit en volgens mijn berekening was ik daar nu. Voor de zekerheid een check bij een meisje of dit werkelijk halte 'Choris' was. Ze begreep me niet, dus nam ik zelf het risico maar. Mijn volgende bus '30' kwam echter niet opdagen. En waar ik zelf niet wist waar ik dan wezen moest vroegen andere meisjes mij om hulp. Samen zagen we verderop wel een bus '30u' waar we snel naartoe renden en instapten. In de bus voelde ik mij toch niet helemaal goed zitten, dus vroeg ik om hulp. Een aardige man wilde me helpen, hij stapte bij de eerste halte mee uit en legde uit welke route ik moest nemen. Maar al gauw moest ik rennen voor de bus die nu in de goede richting aan kwam rijden. De route was me nog niet duidelijk, dus zocht ik Google Maps erbij. De man tegenover mij wilde praten en pakte translate erbij. Ik hoopte dat hij me verder kon helpen, maar hij had het er over dat hij me op het strand had gezien, en dat ik op moest schieten zodat we een kopje koffie konden drinken. Toch hielp hij me verder om bij de volgende bus richting het vliegveld te komen. De benodigde bus 8 kwam hier echter niet, maar een vrouw legde me de weg uit met bus 5. Uiteindelijk wist ik het vliegveld te bereiken met de hulp van deze aardige Roemenen! Wel via een andere route dan gepland ;)

Bij bet vliegveld ging ik opzoek naar mijn eigen auto voor de komende dagen! Hiervoor was ik ruim op tijd, zodat ik vast een rondje kon rijden om vast te wennen aan het toch wat drukkere en chaotischere verkeer. Heerlijk om weer even zelf het stuur in handen te hebben en niet met overstaps te maken te hebben ;) Na zevenen stond ik weer in de airport om mijn vriendinnen op te wachten. Het uurtje vertraging mocht de pret niet drukken om elkaar weer te zien :) Samen reden we naar mijn appartement voor een vertrouwd avondje spelletjes!
Zondag liet ik wat meer van Floresti, de wijk en het project zien. Voor hen was het opnieuw Pinksteren, de dienst van Charis was toch wel wat anders dan de week ervoor in de eigen kerken ;) Zondag genoten we van oliebollen-pannenkoeken. Voor wie ooit olibollenmix van over de datum heeft: ze zijn zeer geschikt om er pannenkoeken van te maken! ;)

Maandag trokken we er met de auto op uit. We konden eerst heerlijk een stuk over de bijna lege snelweg. En waar de vaart er bij mij nog in zat reden we al gauw door verschillende dorpjes. Officieel had ik daar moeten zakken naar de 50km/u, maar een ongeschreven regel in Roemenië is om op deze wegen alsnog 70 te rijden. Ténzij de Waze app aangeeft dat er politiecontrole is, of tegenliggende auto's seinen dat er verderop politie staat. Hier was ik een beetje op ingesteld, dus ik had Waze gedownload, alleen vergeten dat die zonder internet niet up-to-date bleef. Ook interpreteerde ik het seinen van de tegenliggers verkeerd.. In plaats van snelheid minderen deed ik mijn lichten aan. Ja dat leverde een fluit signaal op. (Deze interpreteerde ik echter ook verkeerd, ik dacht dat er jongens naar elkaar aan het schreeuwen en fluiten waren). Maar de politie hield me aan en deelde me mijn allereerste bon uit. Het resultaat: de rest van de dag hield ik me toch wat meer aan de aangegeven snelheden ;)
Na de wegen binnendoor konden we weer een stuk over de snelweg om bij onze bestemming in Sighisoara aan te komen. Hier lieten we ons verrassen door Sighisoara's Citadel. Waar je vanaf het lage deel van de stad wel opkeek tegen de torens, hadden we nog geen idee dat daarachter nog een mini stad lag. We zagen de verschillende torens en gekleurde huizen, even foto-time :) Ook bewandelen we een donkere trap van 175 treden om nog hogerop een universiteit en kerk te zien. Een mooie stad die de lange autotocht waard was!
Richting ons avondeten maakten we een stop bij Cheile Turzii. Voor mij de tweede keer, maar doordat het nu veel meer begroeid was gaf het toch weer een hele andere en opnieuw prachtige indruk! We wandelden door de rotskloof en probeerden het eind te bereiken. Maar waar de weggetjes moeilijker te bewandelen werden kwam er nog steeds geen einde in zicht. Ik kan er dus nóg een keer heen en er nog meer tijd voor nemen om het einde te zoeken. Ook werden er nog verschillende wandelroutes aangegeven die ik weleens wil doen. Dus wie is de volgende die mij hier in Roemenië op komt zoeken en Cheile Turzii met eigen ogen wil zien? ;) 

Nadat we aardig wat meters gelopen hadden werd het tijd om ons restaurant op te gaan zoeken. De weg hier naartoe was echter nog een uitdaging. Stukken asfalt misten waardoor er flinke kuilen en gaten ontstonden. Dat het geregend had en er flinke plassen stonden, in combinatie met de bochten waardoor je geen overzicht had op wat er kwam, maakte het een verrassende route. Sorry Miek&Mar als het niet altijd even prettig voelde. Maar ook deze rit werd beloond met een heerlijke maaltijd in een gezellig restaurant met een top ober :D
Moe maar voldaan sloten we deze dag af in mijn appartement met opnieuw: spelletjes!

Dinsdag was alweer onze laatste morgen samen. Na de spullen vergaard te hebben gingen we alvast op Cluj aan zodat ik deze stad nog kon laten zien. Een rondje door de parkeergarage leverde ons echter geen plekje op. Het enige vrije plekje langs de drukke weg konden wij gelukkig wel bemachtigen. Alleen.. de parkeerautomaat pakte mijn pinpas niet en ik had ook geen 20 muntjes van 50bani op zak. De bonnen op de ruiten van andere auto's schrok ons toch wel af om zonder te betalen te parkeren. We stapten maar weer in en keken vanaf onze autostoelen naar de mooie en oude gebouwen van de stad..
Hierdoor waren we in ieder geval ruim optijd bij het vliegveld en konden we de auto weer in goede staat inleveren. Alleen miste het belangrijkste auto papiertje, ai, dat zou me mijn borg kosten. Gelukkig had ik het papiertje wel in mij  tas, maar ik dacht dat het onderdeel van de boete was ;) De borg kregen we terug, we aten onze lunch, en het werd alweer tijd om te zwaaien. Deze keer gelukkig maar voor drie weekjes! Wat ontzettend leuk dat jullie geweest zijn meiden! Wat een gezelligheid in huis, ondanks dat we het met zijn drieën tot 30°c stookten was het goed uit te houden met jullie! :)
Waar mijn vriendinnen het vliegtuig weer namen naar Nederland, stapte ik weer in de bus. Ik volgde de raad op van een van mijn hulpen van de heenreis en hield mijn Google Maps aan. Zo zag ik precies waar ik over moest stappen en ging de rit probleemloos.

Woensdag startte mijn korte werkweek weer. Het was weer fijn om het vrouwenprogramma te draaien. 's Middags zagen de docenten een hevig bloedende patiënt die ze direct wilden doorsturen naar ziekenhuis. Maar toch wilde ik zelf eerst kijken waar het bloed in en rond de mond allemaal vandaan kwam. Dit bleek alleen van een snee onder de lip te zijn. Druk uitoefenen en schoonmaken maakte het ritje ziekenhuis toch weer overbodig. Alleen plakken was een lastige door de ongunstige plek onder de lip. Uiteindelijk was het bloeden gestelpt en konden we de jongen zelfs zonder pleister naar huis sturen. Verder ging de week erg snel en hebben we weer leuke kinderprogramma's gedraaid.

Donderdagavond had ik weer eters in huis. Ik was van het weekend nog zo gewend om samen te eten dat het maar saai was alleen ;) We hadden een gezellige avond met mijn nieuwe huisgenootjes. De eerste in een reeks van mijn collega's. Nadat ik mijn nieuwe appartement had gezien ontdekte ik dat ik nu wel heel veel vrijheid heb doordat ik met niemand rekening hoef te houden wie ik in mijn huis uitnodig. Dat ga ik nog maar even goed benutten, dus morgen komen Marien en Yvonne een hapje eten.

Tot snel!