Two weeks left

29 juni 2019 - Florești, Roemenië

Gekregen rozen

Ik neem het er vandaag weer even van. Nadat het twee weken goed warm is geweest met temperaturen tussen de 26-33°c, is het door het draaien van de wind weer afgekoeld tot een aangename temperatuur. Heerlijk om mijn boek (en tablet voor het schrijven van de blog) mee te nemen en een stukje verderop mijn 'achtertuin' weer op te zoeken. Ik vraag me af of Roemenen deze plek al wel ontdekt hebben, want op een paar wandelaars na ben ik de enige die gebruik maakt van dit parkje. Zo kan ik nog een beetje wisselen tussen de 16 bankjes en genieten van de zon en uitzicht.
Onderweg naar deze plek kwam ik langs het 'sprookjesachtige kerkplein'. Dit keer klonk er muziek en verzamelden zich een bruidspaar en gasten voor de ingang. De kerk is dus nog werkelijk in gebruik en een prachtige trouwlocatie! In mijn straat had ik pas ook al een trouwtafereel. Een mooie limousine kwam aanrijden en dames in prachtige jurken poseerden voor foto's. Helaas voor mij werd alleen de bruidegom door zijn zussen naar buiten geleid. De bruid moest op een andere plek opgepikt worden.
Het was van de week een drukte in mijn straat, want ook de ambulance met schelle sirene stopte voor mijn deur. Een van mijn overburen werd meegenomen en met spoed naar het ziekenhuis vervoerd.

Onlangs ben ik naar de huisarts geweest. Marien reed me er met de bus naartoe. Daar aangekomen liep ik moeizaam naar binnen. En ondanks dat er mensen in de wachtkamer zaten, klopten we direct op de deur van de arts om de dokter te spreken.
Geen woord hiervan is gelogen. Maar met de tussenliggende zinnen die ik nu heb weggelaten, wordt het verhaal toch wel een stuk minder ernstig  ;) We gingen niet voor nietsmet de bus, want we hadden een zware vracht stoelen mee. Dit was ook de reden dat ik wat moeilijk liep, want ik had een stapel stoelen mee te sjouwen. We klopten bij de arts aan om kort mee te delen dat we de stoelen hadden gebracht. Dit gaf me wel even de kans om de huisartsenpraktijk te bekijken en in mijn hoofd de verschillen met de Noordeloose praktijk op te sommen. Deze praktijk in Floresti zag er toch wel een stukje kaler en armoediger uit. Dit komt doordat er maar beperkte ondersteuning vanuit de overheid is. Zo had de praktijk niet de financiële middelen om nieuwe stoelen aan te schaffen. Aangezien wij over heeeeel veel geschonken stoelen beschikken, konden wij hen er weer blij mee maken. Met als tegendeal dat zij weer wat bereidwilliger zijn als we hulp nodig hebben voor mensen in de wijk :)

In de wijk is een bouw project aan de gang, waarschijnlijk wordt er een nieuwe supermarkt gebouwd. Nadat de huizen die er stonden plat waren gegooid lag er een aantal dagen een bouwvallige troep. Het terrein was niet afgeschermd dus hadden de jongens uit de wijk een mooie klus. Wagens van paarden werden volgeladen met oud ijzer. Voor de jongens een snelle bijverdienste in hun vakantie. Hun drie maanden durende vakantie is namelijk al ingegaan. Speransa gaat nog wel tot eind juli door om de kinderen extra stof bij te spijkeren. Doordat de school dus wel gestopt is zijn een aantal kinderen al te veel in vakantiestemming en komen niet meer opdagen. Daarom hebben de kinderen deze week de laatste warme maaltijden gekregen. Het is jammer om voor iedereen eten te bestellen hoewel er nog maar een klein beetje van gegeten wordt. De laatste maaltijden genoten we nog van lekkere en voor mij nieuwe soepjes.
Zo aten we bloemkoolsoep die zo goed beviel dat ik hem zelf ook maar gemaakt heb. Ook hebben we slasoep gegeten. Nadat ik hem familie en vrienden al had voorgeschoteld als 'Roemeens-gerecht', was het leuk en lekker om hem ook van Roemeense koks te proeven.
Een van de meiden die naar Speransa komt had last van krentenbaard. Ter preventie voor anderen gaven we haar speciale bordjes en bestek om besmetting te voorkomen. De eerste dag vond ze dit niet zo leuk, maar algauw vond ze het stoer haar eigen spulletjes te hebben :)

Ondanks dat we nog even doorgaan met het onderwijs, hadden we afgelopen woensdag toch al de officiële afsluiting. De achtste klassers namen afscheid en ontvingen een certificaat. Na het officiële gedeelte hielden we een Speransa-got-talent. De kinderen wisten hun ouders en ons te verrassen met zang, dans en voetbalkunstjes. Twee kinderen deden zelfs een zigeunerdans waarbij ze een groot deel van de zaal meekregen. Als jurylid was het nog lastig te bepalen wie er uiteindelijk de echt de beste was en er met de beker vandoor mocht gaan :)
Een aantal kinderen hadden als waardering roosjes meegenomen voor hun docenten. Ook ik zelf kreeg twee prachtige bosjes die de tafel opfleuren. Wat een liefde, dat deze kinderen (en hun ouders) dit geregeld hebben ondanks hun financiële omstandigheden.. ik voel me er zelfs een beetje bezwaard bij.
In deze feestelijkheden was het ook tijd om afscheid te nemen van een van de docenten. Zij verhuist naar Engeland om daar weer bij haar vriend te zijn. Het is jammer dat deze gezellige meid het team verlaat!

Zelf begin ik ook een beetje met het tijdelijk afscheid nemen. Ik heb weer eters op visite gehad om nog even optimaal mijn keuken te benutten en de vrijheid die ik heb om met niemand in huis rekening te hoeven houden. Ook ben ik voorzichtig begonnen om dozen en mijn koffer te gaan pakken. Mijn mooie opgefleurde huisje door al jullie kaarten en de diamond painting die na lange arbeid af is, wordt stukje bij beetje ingepakt. Gelukkig is de waterschade waar ik last van heb gehad weer een beetje verholpen. De papieren en garantiebewijzen die onder de afwasbak nat waren geworden zijn weer gedroogd, zodat ik ze netjes op een watervrije plek heb kunnen opbergen :)
Wel heb ik deze week nog te kampen gehad aan een gas-gebrek. Dinsdag trof ik bij thuiskomst een proces-verbal op mijn deur. De gasrekening was drie maanden niet betaald waardoor mijn gas afgesloten zou worden. (Bedankt verhuurder dat je zo trouw bent in de rekeningen betalen zodat ik soms zonder internet en nu zelfs gas kom te zitten..) Deze dinsdag had ik gelukkig nog wel een beetje gas om te koken. Maar niet meer genoeg om de cv ketel op te laten warmen. Dat betekende koud douchen en water koken voor de afwas. Waar we dachten dat ik de laatste restjes uit de gasleidingen aan het opmaken was, duurde dat toch langer dan verwacht. Vrijdag was het pas echt op en werkte ook de gaspitten niet meer. Toen kwam mijn gast er echter achter dat er een knop op de gang dicht stond omdat er waarschijnlijk een gaslucht gesignaleerd was. Door die open te zetten beschikte ik weer volop over gas :) Het proces-verbal op mijn deur was dus een waarschuwing geweest om snel te betalen, maar het gas was nog niet direct afgesloten. Gelukkig maar, de rekening is weer betaald, dus mijn laatste dagen hier kan ik nog koken en warm douchen.
Het enige gebrek nu is opnieuw het internet. Dit keer niet doordat de rekeningen niet betaald zijn, maar door een grotere storing van de netwerk leverancier. Het is maar te hopen dat ook dit weer spoedig opgelost wordt.
Verder heb ik nog genoeg water, energie, zon en plezier in mijn plekje hier en het werk om de laatste twee weken goed door te komen :)

Foto’s