Vanuit het vliegtuig

Nog een beetje onwezenlijk zit ik hier. Een paar uur geleden was het nog maar dat ik thuis aan het ontbijt zat. Een paar uur geleden dat ik de auto in stapte op weg naar Eindhoven. Nog geen uur geleden dat ik afscheid nam van mijn lieve familie (gisteren alvast geoefend met broerlief). Is dit werkelijk? Zijn zij nu weer opweg naar Noordeloos hoewel ik voor vijf maanden naar Roemenië vertrek? Echt helemaal doordringen doet het nog niet, maar daar zal binnenkort wel veranderimg in komen..  

Intussen zit ik hier, zwevend in het niets. Niet in Nederland, waar alles zo vertrouwd is. Niet in Roemenië, waar ik het onbekende tegemoet ga. Maar tegelijkertijd zwevend in het alles, als de huizen onder me kleine stipjes vormen en de wolken me als zachte dekentjes verwarmen. In het alles als ik zie hoe groots en ruim alles om me heen is en ik besef dat ook dít door God gemaakt is! Om stil en verwonderd van te worden. En ik zou jullie graag laten zien hoe wonderlijk dit eruit ziet, zéker aan degenen die niet eerder gevlogen hebben. De foto's die ik schiet laten je er al een glimp van zien maar zijn (door de kwaliteit) lang niet te vergelijken met wat ik hier zie! :) Tip: boek een vlucht naar Roemenië om het zelf te gaan bekijken ;) 

Als ik mijn hoofd van de raampjes weg draai kijk ik eens goed in het vliegtuig om me heen. Ik wordt omringd door onbekenden ieder van een andere plaats opweg naar een ander doel. Waar zouden ze naar opweg zijn? Maken ze deze reis vaak? Wat houdt hen bezig en wie lieten zij achter? Zoveel mensen die langs elkaar heen leven en hier samengebracht zijn. Overgeleverd aan dezelfde piloot wie we het toevertrouwen ons op onze bestemming te brengen. Met het gezin naast me kan ik het goed vinden, het zijn onze zuiderburen, dus nog redelijk te verstaan. Een kleine tussenstap naar de straks ingewikkelde Roemeense taal. Waar ik nog wat onwennig in het vliegtuig zit, lijkt het voor hen wel de normaalste zaak van de wereld. Zelfs het jonge meisje heeft al heel wat vlieg ervaring vanaf vier maanden oud. Dit stelt mij meteen weer wat gerust, zo spannend zal het dan allemaal wel niet zijn.  

Voordat ik vandaag vertrok heb ik veel meelevende en lieve appjes en kaarten gekregen. Daar wil ik iedereen heel erg voor bedanken! Wat mooi om zo bemoedigd en verwarmd te worden! Meerdere keren kreeg ik ook de wens mee: 'Ga met God en Hij zal met je zijn.' Dit vertrouwen zal ik deze reis meedragen. 

In het vliegtuig had ik niet de mogelijkheid om de blog te posten, maar hier in het appartement wel :) Daardoor heb ik mooi de gelegenheid voor de extra, niet onbelangrijke, toevoeging dat ik veilig ben aangekomen en warm ben onthaald :) Tja, niet zó warm als de afgelopen dagen in Nederland! ;)