Oud & nieuw

Aan het einde van dit jaar en aan het einde van mijn tijd in Roemenië wil ik afsluiten met mijn laatste blog. Een terugblik op de prachtige ervaring van bijna twee jaar in Roemenië. En dan vooral een terugblik op de laatste maanden bij Charis.

Aan het begin van 2020 startte ik mijn ESC, een jaar lang vrijwilligerswerk doen in de zigeunerwijk in Floreşti. Mijn werk bij de stichting veranderde hierdoor niet. Wel kwamen er wat extra dingen bij, zoals een trainingsweek en een online taalcursus. Dit laatste heb ik nu afgesloten met een toets, het was leuk om te zien dat mijn taalniveau omhoog was gegaan. De Roemeense taal is een moeilijk punt gebleven tijdens mijn verblijf, maar er is vooruitgang geweest! Ik merkte dit doordat ik de vrouwen in de wijk beter ging begrijpen, ik Roemeense preken en gesprekken ging begrijpen en ik met Roemeense liederen heerlijk mee kon zingen. Ik verraste de vrouwen (en mijzelf;) tijdens de laatste vrouwenochtend met een bedank 'speech' in het Roemeens.

Ook op andere gebieden ben ik gegroeid. Verschillen in mijn cultuur en de Roemeense (zigeuner) cultuur ben ik gaan zien, waarderen en toepassen in mijn eigen leven. Ik ben het voorrecht van het hebben van mijn lieve familie meer gaan waarderen. Het is me aardig gelukt om mijn leven in Nederland en Roemenië te combineren. Ik leerde van de voorbeelden van mensen in de wijk om ondanks eigen situaties te vertrouwen op God. Ik leerde los te laten en meer ontspannen in het leven te staan. Ik heb God door zien werken en Zijn goedheid in vele dingen gezien. En mijn persoonlijke relatie met Jezus heb ik mogen verdiepen.

Veel om met blijdschap op terug te kijken. Dit geldt zeker ook voor de laatste weken. Die waren druk, maar o zo fijn. 4 december begonnen wij al met onze eerste kerstviering. Huh, al voor de sinterklaas? Ja, daarvoor al, al sloegen we 5 december ook niet helemaal over. Zo was mijn schoentje gevuld en kon ik met een livestream ook even bij de sinterklaasavond in Noordeloos zijn :)
Dat kerst de dag er voor al kwam, had alles te maken met corona. We moesten de groepen opsplitsen tot de maximale grootte en de groepen vervolgens weer verdelen over verschillende dagen.
Zo begonnen we al vroeg met de kerstviering voor de kinderen. We zongen, beelden het kerstverhaal uit en speelden een spel. Al met al een gezellige middag waarbij de kinderen met goed gevulde handen weer naar huis gingen. Verschillende sponsors uit Nederland hadden rugtassen gedoneerd die vol zaten met schrijfwaren en speelgoed. Deze zijn goed op hun bestemming gekomen.
Deze vrijdag was het startschot voor een maand vol kerstprogramma's. We mochten het kerstverhaal vertellen aan tieners, studenten, vrouwen, in de kerk en aan de aller kleinste kinderen op de creche.
De verhalen liepen wat door elkaar heen. Met de kindernevendienst deden we de adventsverhalen en werkjes, hoewel we in een ander programma al verteld hadden over de herders in het veld.
Als team zaten we er goed in, we waren goed op elkaar ingespeeld. De programma's draaien, alles ontsmetten en weer startklaar staan voor de volgende groep liep gesmeerd. 

Tussen de vieringen door hielden we ons bezig met onze andere werkzaamheden. We kregen deze maand verschillende keren een transport. Zo ontvingen we een lading van 10.000kg aardappels. Ondanks het zware sjouwen werden we hier erg blij van. We konden delen met andere organisaties en konden de gezinnen in onze wijk een mooie voorraad meegeven. Ook andere transportten met voedingsmiddelen, kleding en medisch materiaal kwamen binnen. We maakten hiervan mooie pakketten die we bijvulden met basis boodschappen als olie, bloem en rijst. Deze pakketten deelden we uit na de kerstvieringen. Ook gingen we naar een kindertehuis in de buurt waar we spullen doneerden. Hier konden we dit jaar geen kerstviering houden vanwege de corona-maatregelen.

In mijn vrije uurtjes heb ik kunnen genieten van de prachtige natuur. We werden al vroeg in het jaar verrast met sneeuw. Dit leverde heerlijke sneeuw-wandelingen en -plaatjes op. Verder mocht ik oppassen, trouwde mijn collega en bewonderde ik met mijn huisgenootjes de lichtjes in Cluj. Ook heb ik mijn restjes knutselspullen nog kunnen gebruiken om wat afscheidscadeautjes te maken. Want december werd ook de maand waarin ik afscheid nam van de mensen in de wijk, al die mooie kinderen en van het team. Dit waren geen makkelijke momenten, door de tijd heen heb ik een hechte band gekregen met deze prachtige mensen in Floreşti. Toch hoorde ook dit erbij en maakten we nog leuke herinneringen met elkaar die ik mee kon nemen naar Nederland.
Ik kijk met veel dankbaarheid terug op de ervaring die ik in Roemenië op kon doen, de dingen die ik mocht leren en de relaties die opgebouwd zijn. Deze mensen blijven in mijn hart en ik heb er een mooie vakantiebestemming aan overgehouden. Roemenië ziet mij nog weleens terug.

Nu weer terug in Nederland. Een aantal dagen in quarantaine, waarin ik tijd kon doorbrengen met het fijne gezin waar ik onderdeel van mag zijn. Ook heb ik weer wat familie en vrienden kunnen opzoeken én een kijkje kunnen nemen binnen de muren van mijn nieuwe werkplek. Ik heb een leuke indruk gekregen van De Hoop waar ik vanaf 4 januari aan de slag ga. Ik kijk uit naar deze nieuwe stap!

Tot slot wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie warmte en betrokkenheid. Mijn tijd in Roemenië beleefde ik niet alleen, jullie leefden mee en deelden in de fijne en moeilijkere momenten. Dit heb ik zeer gewaardeerd! Binnenkort hoop ik jullie op corona-veilige wijze weer te ontmoeten en bij te praten :)

Zegen, vreugde en hoop voor het komende jaar toegewenst!

Heel veel liefs,
Teunieke