Vrouwenconferentie

Een weekje later dan gebruikelijk, maar zoals beloofd deel ik jullie mijn geweldige ervaringen van de vrouwenconferentie! Ook voeg ik weer wat nieuwe foto's toe, maar de echte mooie foto's van het kamp volgen nog! Een van de leiders had een goede camera meegenomen en zal haar foto's binnenkort met ons delen. Op mijn beurt zal ik ze dan ook weer met jullie delen :)

Maandag begon de conferentie-week. De laatste dozen werden ingepakt, samen met Yvonne deed ik inkopen en we vulden de leuke tasjes verder met wat flesjes shampoo en chocola. Dinsdag mocht ik met andere teamleden alvast naar onze verblijfsplek in Săcuieu gaan. Dit begon al met een prachtige rit door de bergen (o nee, collega's verbeteren me, dit zijn nog maar heuvels..), bossen en prachtige natuur. Ook het gebouw en terrein verrasten me, hier kon ik wel een poosje blijven! Nadat we het gebouw kant en klaar hadden gemaakt voor de volgende dag mochten we weer op huis aan. Vanaf woensdag begon het echte feest :) Om half9 kwamen de eerste vrouwen met tassen al naar ons toe. Dat hoewel we pas om 10.00 zouden verzamelen en om 10.30 vertrekken.. Ach dan nog maar een kopje koffie drinken en samen alvast voorpret maken. Met Marien en Anca(Roemeense leerkracht) ging ik alvast op pad met de bus die volgeladen was met de laatste dingen. De vrouwen moesten nog wachten op de grote bus die hun zou vervoeren, dit duurde een uurtje langer dan gepland.. Direct de planning van deze dagen maar iets aangepast ;)

Ik kijk dankbaar terug op de vrouwenconferentie. Allereerst hadden we goed weer :) Ondanks dat er regen en onweer voorspeld was viel het alles mee. De regen viel op 'gunstige' momenten en we konden ook van het zonnetje genieten! De lezing die ik mocht houden was direct aan het begin van het kamp. Daarna was ik lekker verlost van de zenuwen :) Het was mooi om de inleiding op het onderwerp: tijd, seizoenen en momenten in je leven, te geven. Vanuit deze basis werkten we de volgende dagen door. 's Middags gingen we met de vrouwen aan de knutsel en versierden ze leuke klokken. Daarna was het alweer tijd voor een heerlijk diner. Nadat we tussen de middag al een uitgebreide lunch hadden gehad, kregen we opnieuw een warme maaltijd. Roemenen zijn gewend om twee keer daags warm te eten, dat beviel mij voor deze dagen prima. Ook de vrouwen benutten de maaltijden goed. Borden werden overladen met eten. Dat wat ze niet meer op konden namen ze in servetjes mee naar hun slaapkamers.. Oké, de volgende dag hebben we daar toch maar iets van gezegd. Wat je opschept, eet je ook ter plekke op! Voordat het restaurant failliet raakt ;) Tijdens de maaltijden heb ik ook wat typisch Roemeense gerechtjes gegeten. Zo at ik nu door Roemenen bereidde mamaliga, in plaats van mijn eigen mamaliga-sausje wat ik familie had voorgezet. Het is maar goed dat ik thuis geen weegschaal heb, want die zou na het kamp wel wat hogere cijfertjes hebben aangegeven ;)

De morgens startte ik een uurtje eerder dan nodig. Zo had ik rustig de tijd om koffie te zetten voordat we met het team zouden openen. Én kon ik in alle rust orgel spelen! Mijn tablet met gedownloade Sela-muziek had ik meegenomen :) Heerlijk om na een aantal maanden weer een orgeltje in de zaal te hebben. (Denk niet dat ik er goed in ben, maar met wat noten en akkoorden kan je al snel meezingen ;))

De middagen bestonden uit keuze programma's. Zo waren er een aantal creatieve workshops, konden de vrouwen zich laten verzorgen aan de make-up tafel, was er ruimte om een poosje bij te slapen, of kon je naar een waterval in de buurt. Donderdag middag mochten de vrouwen aan mijn tafel een boom in elkaar knutselen. Dit gaf verrassend mooie resultaten. Wat leuk om te zien hoe de vrouwen van jong en oud hun best doen om er wat leuks van te maken :) De vrijdagmiddag had ik het geluk om mee naar de waterval te gaan! Wat een prachtig stukje schepping troffen we daar aan. Na een mooie wandeling omhoog (de vrouwen waren van te voren al gewaarschuwd..) bereikten we de prachtige waterval. Met geweld kletterde het water naar beneden en stroomde in een beekje verder de natuur in. Het raakte me hoe een vrouw later vertelde dat dit de eerste keer was dat zij een echt uitje had en van de Roemeense natuur kon genieten. Ze heeft altijd 365 dagen per jaar moeten zorgen voor haar familie en heeft (financieel) nooit een kans gehad om erop uit te gaan. Dit gold voor meer vrouwen, wat een contrast met mijzelf dan. Ik ben hier nog maar een paar maandjes en heb al prachtige dingen kunnen bekijken!
Na de workshops kon wie wil het zwembad induiken. Nou dat liet ik me geen twee keer zeggen! Ook dit was voor veel vrouwen een nieuwe ervaring. Nadat ze wat creatieve zwemkleding hadden gevonden konden ze zich voorzichtig in het water laten zakken. Waar de een goed kon zwemmen gaven we de ander wat 'zwemles'. Met elkaar hadden we in ieder geval een hoop lol :)

Zowel 's morgens als 's avonds werd er door een van de teamleden een lezing gehouden. Met de vrouwen maakten we alle seizoenen door. Zelf heb ik in mijn schrift ook een héleboel mooie en nieuwe dingen op kunnen schrijven :) Andere dingen die mijn schriftje vulden waren mijn dagelijkse dankpunten. De vrouwen werden uitgedaagd om iedere dag dankpunten op te schrijven, om zo te focussen op het goede wat God ons geeft. Prachtig om in deze dagen met en van de vrouwen te kunnen leren. Als afsluiting mochten we samen het avondmaal vieren. Dit keer de vier symbolen die in Ezra 6:9&10 worden gegeven. Het brood, het zout, de wijn en de olie. Daarna was er ruimte voor het delen van onze dankpunten. Dit gaf een inkijkje hoe goed de vrouwen dit kamp hadden ervaren en we hoorden mooie getuigenissen! Vrouwen hadden Gods rust en vrede kunnen ervaren en wilden volledig gaan voor hun relatie met God!

De laatste avond hielden we er nog een 'bonte avond' op na. De vrouwen mochten draaien aan het rad van fortuin en wonnen vele dingen, van sokken tot snoepjes en van oploskoffie tot sieraden. We hadden een echte feeststemming en met de vrouwen dansten we op Trinity-muziek waarvan een aantal vrouwen écht niet konden geloven dat het christelijke muziek was ;) De twee jongste vrouwen die mee gingen probeerden mij deze avond nog wat laatste woordjes bij te spijkeren. Dit kamp leerden ze me iedere dag weer wat nieuws. We zijn echte prieteni (vrienden) geworden :) Een van de twee vertelde me dat ze 20 was, ik kon het haast niet geloven en twijfelde of ik het wel goed begreep. Maar teamleden bevestigden het.. Deze jonge vrouw heeft twee kinderen van 4&5, wat een ander leven dan ikzelf mag hebben.. Wat heeft zij al veel meegemaakt. Ik ben blij dat ze zich twee dagen voor het kamp nog kon opgeven en samen met ons kon genieten en ontspannen.

Na deze prachtige dagen laden we op zaterdag de bus weer vol. Opnieuw gingen Marien, Anca en ik er weer wat eerder vandoor. Zo hadden we de tijd om de spullen alvast uit te laden. Nu we toch eerder weg gingen hadden we ook even tijd om een omweg te maken ;) Marien liet ons prachtige wegen en natuur van Roemenië zien! En ik blijf erbij, wauw wat een mooie BERGEN! Toen we bijna bij Floresti waren ging onze telefoon. 'Teunieke, heb jij de sleutel van het kampgebouw misschien nog?' Oeps eeh, ja...! Gelukkig waren een aantal medewerkers op dat moment op een bruiloft in Cluj waar we de sleutel mochten brengen. Dat bespaarde ons een ritje terug..

Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door de groep van de Kattapult. Deze groep heeft in de tijd dat wij er niet waren mooi van onze ruimtes gebruik kunnen maken. Ook hebben zij andere projecten in de buurt bezocht. Zondagmiddag ging Herman Boon weer voor bij Charis. Een mooie dienst waarin  het liefhebben en dienen van de naaste centraal stond. Ook mochten een paar vrouwen het woord. Ze vertelden van hun ervaringen van het kamp en gaven een korte samenvatting van wat we allemaal hadden gedaan. Net als ik in deze blog probeer te doen ;)
Toen ik zondagmiddag weer thuis kwam trof ik een briefje op mijn deur. Iets over machine.. oeps hadden anderen er last van gehad dat ik mijn lawaaiige wasmachine zaterdagavond nog had aangezet? Maar nee, na vertaling begreep ik dat het verzoek was of ik eindelijk mijn auto wilde verplaatsen. Ehm ja, als je me de sleutels erbij geeft.. :)

Maandag mocht ik genieten van een vrij dagje na de overvolle mooie dagen die we achter ons hadden :) Dinsdag namen we afscheid van de groep en donderdag verwelkomden we een nieuwe groep. Deze dagen is er opnieuw een groep van de Passie Wierden. Zo'n Nederlandse groep brengt een hoop gezelligheid met zich mee. Én ook weer extra drukte ;) zo mocht ik ook vandaag weer aan de slag om te zorgen dat de groep niet zou verhongeren of uitdrogen. Ook zette ik palen voor een nieuw hek en maakte ik cement. Ik leer hier nog eens nieuwe kwaliteiten van mezelf kennen ;) Na een mooie dag sloot ik het hek om 17.00 weer achter me. Nog even snel wat boodschapjes gehaald. En thuis stond al een portie eten klaar die ik alleen nog maar hoefde op te warmen. Snel nog even de laatste regels van mijn blog getypt en mijn 'taken' van vandaag zitten er weer op :)