Thuis

Dit keer een blog vanaf de bank in Noordeloos :) Een terugblik op mijn afgelopen week waarin ik een grote overgang heb doorgemaakt. Van mijn vertrouwde, gewende leventje in Roemenië weer terug in Noordeloos. Van het op mezelf wonen weer terug in de drukte, gezelligheid en liefde van ons gezinsleven. Van omringd worden door veel Roemenen en een enkele Nederlander weer terug in een massa Nederlanders met een aantal migranten. Weer thuis!

Zondag hadden we voor het eerst een ochtenddienst op het project. De middagen werden de afgelopen weken te warm, waardoor er steeds minder mensen naar de kerk kwamen. Vandaar dat de zondagen in juli en augustus de diensten verplaatst zijn naar 10 uur. De meesten waren hier erg blij mee. Een vrouw kwam erg enthousiast de kerk binnen en was enorm dankbaar dat iemand dit goede idee bedacht had! In de ochtend had ze nog meer energie en kon ze zich veel beter op de dienst concentreren. Het is een goed besluit geweest dus :) Een enkeling was er minder blij mee. Zij gingen normaal gesproken 's morgens naar een andere kerk en dan 's middags naar ons, dit was nu geen optie meer.. Ach de dienst zelf maakte daarvoor weer veel goed. Lisanne, de dochter van Marien en Yvonne, was weer terug van een jaar bijbelschool. Zij nam nu weer deel in het worshipteam, met elkaar hebben we weer heerlijk kunnen zingen en God aanbidden. De dienst ging over onze identiteit in Jezus, dit maakte veel los bij een aantal gemeenteleden die nog even wat langer er over door bleven praten.
Na de dienst zou ik de laatste collega's als gast hebben voor de maaltijd. Hun zoontje was echter ziek waardoor dit helaas niet door kon gaan. Snel een oplossing bedacht om mijn pannen toch leeg te krijgen ;) Het eten sjouwden we naar hun appartement waar we samen alsnog genoten hebben van elkaars gezelschap.

Maandag en dinsdag verliepen als nog redelijk 'normale' dagen. Ik deed mijn dingen, behandelde nog een meisje aan verschillende wonden, zocht wat nieuw speelgoed uit voor de volgende 'shop', schiep orde in de chaos die na de groepen was ontstaan in het hoekje 'buiten speelgoed', maakte naamkaartjes voor kinderen die nieuw waren op de club en mocht bidden voor de wijk en het werk dat we mogen doen. Ook maakte ik Lisanne nog wat meer wegwijs en droeg wat taken van mij aan haar over, zodat ik me in de zomervakantie niet druk hoef te maken of alles nog wel goed gaat ;)

Woensdag merkte ik aan alles dat het afscheidsdag was. Ik ging al een stukje eerder van huis vandaan met een taart om het team te bedanken. Een heerlijke carameltaart met Nederlandse ingrediënten! Marieke en Marja hadden deze spulletjes al voor mij meegenomen :) De drie honden van de stichting vonden dit vroege tijdstip maar niets denk ik. Wanneer ik weer binnen het hek stond vielen twee honden elkaar aan. Oeps, wat doe je dan, als je helemaal niet zo'n fan van honden bent.. Een collega had me geleerd ze bij het nekvel vast te grijpen, zodat ze dan naar adem snakten en elkaar uit zichzelf los zouden laten. Dit probeerde ik, en het werkte! Alleen bleven de honden elkaar wild aan kijken en probeerden ze uit alle macht elkaar weer aan te vallen. Met twee trekkende honden probeerde ik de ineens lange weg naar hun hondenhok te gaan, waar ze gescheiden zouden zitten. Met momentjes dat ze me weer te machtig werden en elkaars poten en oren verscheurden, bereikten we uiteindelijk het eerste hok waardoor ze los van elkaar kwamen. Voor mij een hele opluchting en voor henzelf ook eindelijk rust. Als resultaat voelde ik mijn armspieren en zag ik mijn bebloede broek en schoenen. Dag lieve honden, bedankt voor dit afscheidspel ;)
Na een gezellig kopje koffie met taart ben ik snel weer naar huis gegaan om me om te kleden. Zo was ik nog enigszins toonbaar voor de vrouwenochtend. Ook dit programma verliep erg onrustig. Het thema ging over eerlijk zijn naar en over je echtgenoot. Door goed te spreken en hem niet zwart te maken. Op de een of andere manier kwamen we op eten terecht en daarna op de vrouwenconferentie. Een vrouw had daar een voorvalletje meegemaakt waar ze nogsteeds boos om was. Ze uitte haar frustratie schreeuwend waarop anderen haar weer aanvielen. De vrouwen deden voor even de honden gewoon na! Ondanks dat ze leerden over vergeving konden ze dit voorval van drie maanden geleden niet loslaten of vergeven. Jammer om te zien, maar hopelijk raakt het gesprek dat daarna volgde hun harten en zal er verandering zijn.
Ook van deze vrouwen moest ik voor twee maanden afscheid nemen. Met knuffels en goede wensen gingen we weer uit elkaar.

Na de lunch nam ik van het team afscheid en ging ik alweer op huis aan. Ik pakte de laatste dingen en de was in in verhuisdozen en mijn koffer. Verder maakte ik alles nog goed schoon voordat ik dit appartement donderdag ging verlaten. Vanaf het balkonnetje nam ik nog even afscheid van het mooie uitzicht en deze plek. 's Avonds werd ik nog mee uit eten genomen, een gezellige afsluiting met het gezin van Marien en Yvonne. We praatten de laatste maanden wat door en keken vooruit naar september. Maar eerst ga ik genieten van de tussenliggende maanden! 
De laatste uurtjes in mijn appartement vielen niet zo goed. Nadat ik al een paar dagen misselijk was kon ik de laatste nacht al helemaal niet slapen en kwam het heerlijke eten van woensdag er donderdag ochtend helaas alweer uit. Weer opnieuw aan de schoonmaak.. Hopelijk doet de Nederlandse lucht mij snel herstellen :)

Donderdagochtend heb ik verhuisbedrijf Kroon ingeschakeld. Eerst brachten we mijn dozen naar het nieuwe appartement waar ik vanaf september met de twee docenten van de stichting mag wonen. Daarna gingen we op het vliegveld aan. Het allerlaatste afscheid!
Ik heb een goede vlucht gehad en gezellig met mijn buurman gekletst en uit mijn e-book gelezen. We waren zo weer in Nederland waar ik opgepikt werd en thuis mijn familie weer ontmoette. Margrethe had meteen een erg mooie verrassing voor mij :) Samen met haar klas voerde ze een erg leuke musical op! Bedankt voor jullie mooie welkom :)

Binnenkort hoop ik jullie zelf weer te ontmoeten en praten we verder bij :) 

Bedankt dat jullie steeds meegeleefd en meegelezen hebben! Voorlopig was dit weer mijn laatste blog..